Ik had een onverklaarbare leegte ondanks de vele lieve mensen om mij heen. Als kind was ik erg gevoelig totdat ik mijn gevoel leerde dempen.

Ik zocht controle en vluchtte tegelijkertijd. Tijdelijke highs, van God los en van deze wereld; uitgaan, extreem roken (snapte eerder niet waarom ik hier niet vanaf kon blijven), studies, werken en nog meer werken. Het leven, ik, was nooit goed genoeg. Totdat al deze dingen de leegte ook niet meer vulde.

In 2019 werd mijn vader ziek en hij overleed in 2022. Ik raakte kort daarna zwanger. In die periode kregen ‘leven naast de dood’ een nieuwe betekenis voor me. Kon niet genieten van Gods wonder in mijn buik. En was kwaad op de wereld. Slachtoffer van het leven en de omstandigheden. Ergens wist ik dat God mijn dochter had gestuurd maar het verdriet van het verlies van mijn vader overheerste. De roze wolk tijdens en na de bevalling was een gitzwarte. Ik voelde me een zombie in overlevings- en zorgmodus. Dit moest anders. Voor mijn gezin. Maar hoe? Van kleins af aan was ik opgegroeid met de kerk en religie maar zo anders dan het werkelijk is bedoeld. Daar dacht ik geen seconde aan. Bidden deed ik al lange tijd niet meer. Ik begon het te zoeken in New age. Maar dat hielp niet.

Tot vorig jaar. Toen mensen die ik volg op Instagram deelden over de levende relatie met Jezus. Ik wist; dit is de weg en de waarheid.

Laag voor laag breekt God door. Mijn leven is zo ontzettend veranderd; van feesten in de kroeg naar de Bijbel lezen. Van verdoving, overleven en een donkere wolk naar het ware licht en leven. Mijn zoektocht heeft een compleet andere wending gekregen; van verlangen naar meer wereldse dingen en mijn eigen wensen vervullen naar Jezus en Zijn wil boven het mijne willen plaatsen. De controle loslaten, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar wat een verlossend weten; ik hoef en kan het niet meer alleen en zelf te doen.

Ik ben een kind van God, opnieuw geboren. Voel me gedragen. Ik ben God eeuwig dankbaar.