Sinds kleins af aan altijd al gevoelig geweest, ook dingen gezien en meegemaakt. Een zoektocht geweest waarom ik mij anders voelde. Ik ben als jong meisje al in aanraking gekomen met spiritualiteit. Ik zat nooit heel lekker in mijn vel, veel gestruggled. Het voelde voor mij eindeloos op zoek zijn naar geen idee wat precies.. Angsten, leegte, continu onrustig in mijn hoofd en lijf, alles behalve echte ware liefde voelen. Verzonken in de New Age illusie ‘licht en liefde’, spirituele boeken, therapeuten bezocht, geprobeerd te mediteren, en ik bleef maar zoekende, meer en meer, want waarom voel ik mij zo?

Ik ben de persoon die 180 graden gedraaid is, thank God, de persoon die werkelijk alles wat te maken had met God de grootste onzin vond, want waarom is de wereld dan zo, waarom geloof je in iets wat je niet ziet, waarom zou je je tijd eraan verdoen. Totdat Isa en Birgit begonnen met delen, delen over God, Jezus en de Heilige Geest, over het duister, Satan. Ik negeerde dit het liefst en was in staat hen te ontvolgen, maar diep in mijn hart wist ik dat ik dat niet moest doen.

Na een paar weken begon ik mij ‘stiekem’ toch open te stellen aan deze teksten, ik begon te lezen, ik begon het interessant te vinden, ik begon het te begrijpen. Stap voor stap en nog steeds. Wat het mij vooral gegeven heeft is rust en liefde. Iets wat ik niet werkelijk kende in mij.

Een paar weken geleden heb ik Isa en Birgit weer ontmoet, 180 graden gedraaid, al het spirituele weggegooid want ik zie nu helder dat dit niet zuiver is, gezien en meegemaakt dat demonen echt zijn, WTF was mijn antwoord, ik bleef het herhalen. Ik wist gelijk dat het echt is, dat het duister echt is, maar ook dat de liefde van God echt is, want dat voel je.

Ik, degene die echt niets met God had. Ik ben geraakt. Ik heb gestruggled een groot deel van mijn leven, maar ik ben weer thuisgekomen, als kind van God, vervuld met de Heilige Geest, die ik met een koud windje neer voelde dalen tijdens de doop. Wow!

Ik ben dankbaar.