Kim (37)

Als kind was ik vaak bang. Ik had terugkerende levensechte nachtmerries waarin ik aangevallen werd. Lange tijd dacht ik dat er vast iets mis met me was. Ik voelde me altijd anders, ik heb vaak proberen mee te doen en aan de oppervlakte lukte dat wel, maar vanbinnen was er leegte. Ik raakte teleurgesteld in de wereld.

In 2019 zag ik geen andere weg dan huis en haard verkopen om op reis te gaan. Op zoek naar…? In die tijd kwam new age spiritualiteit op mijn pad en ik dacht dé manier te hebben gevonden, om te krijgen waar ik naar verlangde. Ik zocht, reisde maanden rond, bezocht de ene mooie plek na de andere, werkte aan mezelf, maar nooit vond ik waar ik naar op zoek was. Wel dacht ik vaak dat ik er (bijna) was, maar de leegte die bleef.

De new age spiritualiteit begon onschuldig, maar liet me flink verdwalen en van het pad afraken. Ik kocht edelstenen, orakelkaarten, las stapels boeken en deed cursus na cursus. Ik dacht dat ik samen met anderen de nieuwe wereld zou gaan manifesteren. Dat we in communities zouden gaan leven, los van het systeem en dat we zo de wereld zouden gaan redden. Inmiddels leefden we al 3 jaar nomadisch, raakte ik steeds verder gevangen in het web van de new age en werd mijn ziel steeds leger.

Vorig jaar april was ik zoooo moe en leeg, mijn relatie en daarmee ook ons gezin stond op het spel. Eigenlijk stond ik al met één been in de afgrond. Berichten op insta over God en Jezus kwamen precies op het juiste moment. Ze maakten me verward, want als dat de waarheid is, dan was mijn leven inmiddels gebaseerd op leugens en misleiding. Maar diep vanbinnen wist ik meteen, dit is waarheid. Ik wilde niks meer zijn, ik wilde nergens meer komen, dus ik gaf de touwtjes uit handen. Ik riep het uit naar God, naar Jezus…

Ik beleed al mijn fouten, mijn dwalingen en mijn zonden. Ik wilde het niet meer zelf doen. Mijn roep werd beantwoord. Ik ontving genade. In één moment viel alles van mij af. Jezus heeft mij gered van de afgrond, dankzij Hem ben ik een kind van God. Ik was ik het al die tijd al, ik was het simpelweg vergeten en de herinnering en overgave daaraan maakte dat ik thuis ben gekomen.

De leegte is gevuld, ik ben vrij.